تاریخچه اف سی بارسلونا

در 29 نوامبر 1899، هانس گمپر باشگاه اف سی بارسلونا را به همراه 11 تن از علاقمندان ورزش فوتبال که در این نقطه دنیا تا حد زیادی ناشناخته بود تاسیس کرد.

او هیچ گاه تصورش را هم نمیکرد که ابتکارش روزی به این عظمت و بزرگی برسد. اف سی بارسلونا در تاریخ صد و چند ساله اش به گونه ای در همه سطوح رشد کرده که به چیزی بیش از یک باشگاه ورزشی تبدیل شده و شعار "فراتر از یک باشگاه" را به واقعیت تبدیل کرده است.

بارسا برای میلیونها تن از مردم سراسر جهان، به نمادی برای شناسایی، نه فقط در زمینه ورزش، بلکه در زمینه های اجتماعی، سیاسی و فرهنگی تبدیل شده است. طی سخت ترین دوران، بارسا برای مردم کاتالان که در آرزوی آزادی بودند، به عنوان سمبل کاتالونیا تبدیل شده بود. و این خصیصه، دائما و به طور ویژه ای با باشگاه و اعضای آن پیوند خورده است. در کشور اسپانیا، بارسا به عنوان یک باشگاه آزاد و دموکراتیک، و در سرتاسر جهان به عنوان باشگاهی با اهداف انسان دوستانه، مخصوصا در زمینه حمایت از کودکان و به عنوان حامی سازمان یونیسف شناخته میشود.

طی یک قرن کامل، اف سی بارسلونا از دوران افتخار آمیز و سخت بسیاری عبور کرده. این دوران گاهی با درخشش و گاهی نیز با کسب موفقیتهای کوچکتر، پیروزی های حماسی و شکستهای فروتنانه همراه بوده. اما تمام این لحظات مختلف به شناسایی هویت باشگاه کمک کرده اند تا بارسا بواسطه خصوصیات ویژه اش در جهان بی نظیر باشد.

به دلیل وجود گذشته ای بیش از صد سال، طبیعی است که دوران متفاوت زیادی در هر دو زمینه اجتماعی و ورزشی وجود داشته باشد. در سالهای اولیه تاسیس باشگاه (1899-1922) تا تاسیس ورزشگاه لس کورتس برای باشگاه، بارسا باشگاهی بود که باید خود را از سایر تیمهای فوتبال در بارسلونا متمایز میکرد و به مظهری برای شناسایی شهر تبدیل میشد. بارسا خیلی زود به عنوان باشگاه اول کاتالونیا تبدیل شد و با شخصیت ملی کاتالونیا درامیخت.

از لس کورتس تا کمپ نو (1922-1957) باشگاه وارد دوره جدیدی شد. در این زمان تعداد هواداران رسمی باشگاه به 10.000 عضو رسید. این در حالی بود که فوتبال به عنوان یک پدیده شکل حرفه ای به خود گرفت و اینها طی سالهایی اتفاق افتاد که بازیکنان افسانه ای مانند سامیتیر و آلکانترا ظهور کردند. به دلیل سر رسیدن دوران سخت، مشکلات سیاسی و جنگهای داخلی اسپانیا، باشگاه مجبور بود شرایط سختی را تحمل کند. ترور ریاست باشگاه "جوزپ سونیول" در سال 1963، کسی که شعار "ورزش و شهروندان" را رواج داد از جمله این اتفاقات بود. اما باشگاه به حیات خود ادامه داد و دوران بازسازی اجتماعی و ورزشی با وجود کمپ نو شکل گرفت. این اتفاق همزمان با ورود لادیسلاو کوبالا همراه شد که تاثیر بسیار زیادی گذاشت.

از کمپ نو تا هفتاد و پنجمین سالگرد تاسیس (1957-1974) بارسا نتایج متوسطی کسب میکرد اما همچنان به عنوان یک نهاد جایگاه خود را محکم ساخت. با افزایش متوالی اعضا و ترمیم آهسته و منظم خود، در مواجه با بد اقبالی ها هویت خود را نشان داد. یک اتفاق بسیار ناب برای اولین بار در عبارت "بارسا فراتر از یک باشگاه" توسط ریاست باشگاه "نارسیس د کورارس" اعلام شد. هیئت مدیره ای که به ریاست "آگوستی مونتال" اداره میشد بازیکنی را به بارسلونا آوردند که تاریخ باشگاه را دگرگون ساخت. "یوهان کرایف".

از هفتمین جشن سالگرد تا جام اروپایی (1974-1992) باشگاه در حال تغییر از یک باشگاه فوتبال به یک باشگاه مردمی بود، آغاز دوره طولانی مدت ریاست "جوزپ لوئیز نونیز"، بازسازی کمپ نو به مناسبت جام جهانی 1982 و پیروزی در جام برندگان جام در بازل (1979)، موفقیتهای بزرگ نه تنها در عرصه ورزش، بلکه در بعد اجتماعی و افزایش چشمگیر و مثال زدنی حامیان بارسا، باعث نمایان شدن اتحاد و یگانگی پرچم کاتالان و بارسلونا در اروپا شد. کرایف بازگشت، این بار به عنوان مربی، و چیزی را بوجود آورد که به "تیم رویایی" (dream team) مشهور شد (1990-1994). بزرگترین افتخار وی قهرمانی در جام اروپایی در "ویمبلی" لندن در سال 1992 می باشد که با گل مشهور "رونالد کومان" بدست آمد.

سلطه ی بین المللی. از ومبلی تا ابوظبی (1992-2009) از ومبلی تا ابوظبی (1992 - 2009) دوره ای بود که پیشرفت های اخیر باشگاه صورت گرفت و در میان آن ها بزرگترین دستاوردهایش به چشم می خورد، سه قهرمانی در اروپا. مدیریت طولانی خوسپ لوییس نونیز به پایان رسید و باشگاه بهترین توانایی خود را در خلال جشن های صد سالگی نشان داد. پس از دوران خوان گاسپارت (2000 - 2003) در ماه ژوئن سال 2003 با برگزاری انتخابات، خوان لاپورتا به مدیریت رسید و دوره ی گسترش اجتماعی تازه آغاز شد. تعداد اعضا به 172,938 نفر رسید و موفقیت های ورزشی بیشتری حاصل شد، از جمله چهار قهرمانی در لیگ، دو قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا در پاریس و رم و جام جهانی باشگاه ها.

در فصل 2008-09 انتصاب خوسپ گواردیولا به عنوان سرمربی تیم نیروی تازه ای به باشگاه بخشید و آن ها با فتح شش جام، که برای همیشه در خاطر هواداران بارسا می ماند، موفق ترین فصل تاریخ باشگاه را رقم زدند. موفقیت داخل زمین به باشگاه کمک کرد مناسبات اجتماعی خود را گسترش دهد و تصویر رسانه ای خود را بالاتر ببرد. در فصل 2009-10 که دومین فصل مربیگری گواردیولا بود، باشگاه برای دومین بار پیاپی قهرمان لالیگا شد. این عنوان بیستمین قهرمانی تاریخ باشگاه بود و با ثبت رکورد جدید کسب 99 امتیاز به دست آمد. تکلیف قهرمانی تا روز آخر مشخص نبود و تیم در بازی مقابل وایادولید قهرمانی را از آن خود کرد. جشن قهرمانی همان روز در کمپ نو با حضور هواداران برگزار شد.

بزرگی باشگاه بارسلونا، در میان بسیاری از عوامل، با لیست افتخارات آن مشخص می شود. باشگاه های بسیار اندکی در سراسر جهان این تعداد عنوان را برده اند. جام بین قاره ای تنها جام معتبری است که به موزه ی باشگاه راه نیافته است، جایی که بزرگترین افتخار و شادی باشگاه سه عنوان قهرمانی اروپا در ومبلی (1992)، پاریس (2006) و رم (2009) و جام جهانی باشگاه ها در سال 2009 است.

باشگاه گذشته از قهرمانی در برترین جام اروپایی، افتخار این را دارد که تنها تیمی است که از سال 1955 که جام های اروپایی برای اولین بار برگزار شدند، هر سال در یکی از آن ها حضور داشته است. افتخارات پرشمار بارسلونا در اروپا شامل کسب بیشتری قهرمانی در 'جام برندگان جام' می شود، آن ها چهار بار این عنوان را کسب کرده اند.

یه علاوه اف سی بارسلونا سه قهرمانی فیرز کاپ (که در حال حاضر با نام لیگ اروپا شناخته می شود) را هم در سال هال 1958، 1960 و 1966 در کارنامه دارد. بارسا در سال 1971 آن جام را با برگزاری یک بازی میان آن ها به عنوان اولین قهرمان، و لیدز یونایتد به عنوان آخرین قهرمان جام، فتح کرد.